نادی شودهانا
نویسنده: ستاره کیومرثی
تا حالا واژه‌ی پرانا (Prana) به گوشتون خورده؟ حتما توی کلاس‌های یوگا این واژه رو زیاد از مربی‌تون شنیدین.
پرانا یعنی نیروی زندگی. پرانا رشته‌ی اتصال جسم و روحه.
یه نمود ملموس پرانا نفسه. نفس کشیدن عملیه که این نیرو رو توی ما تبدیل به هوشیاری می‌کنه. درواقع پرانا یه نفس زندگی بخشه و دلیل اصلی هوشیار بودن انسانه. در لحظه‌ای که این نیرو از بدن خارج بشه هوشیاری از بدن می‌ره و فرد عمرش تموم می شه.
حتما توی کلاس‌های یوگا واژه‌ی پرانایاما رو هم شنیدین. پرانایاما یعنی کنترل کردن پرانا با آگاهی. پرانایاما یعنی نظم دادن به تنفس. در واقع پرانایاما یک سری تکنیک و تمرین یوگاست که توسطش شما نسبت به نفس کشیدنتون آگاه می‌شین و بین پرانا، تنفس، احساسات و هوشیاری هارمونی ایجاد می‌کنین.
وقتی پرانا از تعادل خارجه ذهن شما پره از حرف. هی از این شاخه می‌پره به اون شاخه. قرار و آرامش نداره. اما وقتی پرانا در تعادله و وجودتون از این نیروی حیات بخش اشباع می‌شه، ذهنتون می‌شه مثل یه اقیانوس آرام. پر از قرار و احساس زیبای رضایت.
امتحان کنین. یه روز که خیلی ذهنتون ناآرومه و همش داره تند تند تند حرف می‌زنه شروع کنین آگاهانه ۶-۵ دقیقه نفس‌های عمیق بکشین. با این کار شما دارین وجودتون رو پر از نیروی حیات بخش پرانا می‌کنین. به طور معجزه‌آسایی ذهنتون آروم می‌گیره و سکوت می‌کنه. در واقع با ورود پرانا و اکسیژن به وجودتون، ذهنتون باز و شفاف می‌شه، احساساتتون متعادل می‌شه و سطح هوشیاری‌تون می‌ره بالا.
حالا چطوری نفس بکشیم؟
تا حالا دقت کردین بچه‌ها وقتی نفس می‌کشن با دم شکمشون قلنبه می‌شه و مثل بادکنک میاد بالا و با بازدم شکمشون کوچولو می‌شه و فرو می‌ره؟
حالا به خودتون دقت کنین… وقتی هوا رو می‌دین تو، یه دم خیلی کوتاهه که حتی قسمت بالایی ریه‌تون رو هم پر نمی‌کنه، چه برسه به اینکه برسه به ناحیه‌ی شکمیتون و شکمتون رو قلنبه کنه!
در واقع ما انگار از وقتی بزرگ شدیم، تنفس شکمی یادمون رفته و فقط یه تنفس ریوی کوچولو و خیلی ناقص می‌کنیم. به بیان دیگه، اگه فرض کنیم که قراره توی هر دم مثلا ۱۰۰ تا اکسیژن وارد بدنتون بشه، انقدر نفس کشیدنتون کوتاه و سطحیه که ۱۰ تا دونه اکسیژن هم به زور وارد بدنتون می‌شه.
دیگه چی؟
هربار که شما با دم شکمتون رو قلنبه می‌کنین و با بازدم شکمتون رو می‌دین فرو، دارین به حرکت‌های دودی روده‌هاتون کمک می‌کنین و ماهیچه‌های روده، پانکریاس، معده و کبد رو منقبض و منبسط می‌کنین. در واقع یه جورایی دارین ماهیچه‌های دستگاه گوارش رو می‌چلونین که صفرا، اسید و آنزیم‌های گوارشی ترشح کنن.
تازه با این کار اگه غذای هضم نشده‌ای توی قسمتی از روده باقی مونده رو هلش می‌دین به سمت پایین و پروسه‌ی هضمش رو دوباره آغاز می‌کنین. برای همین هر وقت احساس سنگینی می‌کنین و فکر می‌کنین غذا رو نتونستین درست هضم کنین هر یک ساعت یکبار ۲۰ تا تنفس شکمی عمیق انجام بدین….
خودتون رو دوباره عادت بدین که شکمی تنفس کنین… اگه چند روز آگاهانه و ارادی اینکارو بکنین، بعد از چند روز بدنتون دوباره اوتومات یاد می‌گیره که بصورت غیر ارادی شکمی نفس بکشه.
با انجام تمرین تنفسی نادی شودهانا (Nadi Shodhana) می تونین وجودتون رو پُر از پرانا و آرامش کنین و تمرکز و وضوح ذهنی تون رو بالا ببرین.
دیگه چی؟
برای پاکسازی مجاری ورود اکسیژن و پرانا، حداقل هفته ای یکی دو بار بینی تون رو با قوری نتی شستشو بدین… چجوری؟
برای اطلاعات بیشتر در مورد چگونگی استفاده از قوری نتی، روی واژه نتی کلیک کنین.
پر باشین از سلامتی
لطفاً در زمان بازنشر مطلب که با امید به سلامتی همگان و با مهر تألیف شده است، به نام نویسنده آن «ستاره کیومرثی» اشاره‌کنید.
